يک روز صبح جوحا از خواب بيدار شد. اما دلش نمي‌خواست از رختخوابش بيرون بيايد. بيرون بيايد که چه کار کند؟ نه کاري داشت و نه سرگرمي‌اي. حتي يک دوست هم نداشت که برود دو کلمه با او حرف بزند. اما تا ابد که نمي‌توانست توي رختخواب غلت بزند و لحاف را بکشد روي سرش تا نور خورشيد چشم‌هايش را اذيت نکند.