مجموعه‌ي روزگار نخست تلاشي است در جهت آشنا ساختن خوانندگان فارسي‌زبان با ميراث فيلسوفان غير معاصر، به‌ويژه در قالب نوشته‌ها و رساله‌هاي كوتاه. ابن‌مجموعه كوششي است براي درهم شكستن سد ناهم‌زباني، گاه از طريق هم‌دل كردن خواننده با مضمون يك نوشتارؤ گاه از طريق برانگيختن مخالفت سنجيده در او. اثر حاضر ترجمه‌اي است از رساله‌ي نسبتا مفصل درباره‌ي خشم نوشته‌ي سنكا، فيلسوف رواقي قرن نخست ميلادي. سنكا در اين اثر كوشيده است از طريق تبيين خشم و بحث در چيستي آن، راهي براي تسكين خشم پيش پاي ما بنهد. با توجه به آثار مخربش، تا به حال هيچ آفتي ويران‌گرتر از خشم براي نوع بشر نبوده است. به سلاخي و زهر خوراندن بنگر، به ويراني شهرها، به از ميان رفتن ملت‌ها... شهرهاي پرآوازه‌اي را در نظر بياور كه سنگ‌بناي‌شان اكنون به سختي قابل ديدن است: خشم اين شهرها را ويران كرده است: زمين‌هاي باير متروك را، بدون هيچ ساكني تا فرسنگ‌ها، در نظر بياور: خشم آن‌ها را تخليه كرده است... خشم همه چيز را از آن‌چه بهترين و موجه‌ترين است به عكس آن مبرل مي‌كند: باعث مي‌شود هركس كه در چنبره‌يخشم قرار گرفته وظيفه‌اش را فراموش كند. پدري را خشمگيم كن، تبديل به دشمن مي‌شود، پسرس را خشمگين كن، قاتل پدرش مي‌شود. خشم مادر را نامادري، همشهري را دشمني بيگانه، و شاه را حاكمي مستبد مي‌كند.