شمس‌الدين محمد شيرازي متخلص به حافظ و ملقب به لسان‌الغيب يكي از پر رمز و رازترين شاعران ايران و جهان است. ديوان او تقريبا به تمامي زبان‌هاي بين‌المللي جهان ترجمه شده است. او حافظ قرآن بود و بنا به روايتي قرآن را به چهارده روايت از حفظ مي‌خواند. ديوان حافظ يك ديوان عرفاني است كه به زيباترين صورت ممكن توسط اين شاعر بزرگ سروده شده است. از اين ديوان مي‌خوانيم: امشب ز غمت ميان خون خواهم خفت وز بستر عافيت برون خواهم خفت باور نكني خيال خود را بفرست تا درنگرد كه بي تو چون خواهم خفت عشق رخ يار بر من زار مگير بر خسته دلان خرده بسيار مگير صوفي چو تو رسم رهروان مي‌داني بر مردم دهر نكته بسيار مگير اين كتاب در قطع وزيري با كاغذ گلاسه، به 2 زبان فارسي و انگليسي، با تابلوهايي از استاد محمود فرش‌چيان، خوشنويسي اميراحمد فلسفي، مقدمه فارسي محمدعلي اسلامي ندوشن، تذهيب اميرهوشنگ آقاميري، مقدمه انگليسي و ترجمه غزليات آرتور جي آربري.