وبر از جمله مهم‌ترين انديشمنداني است که سعي کرده تا روش‌هاي مطالعه و تحقيق در علوم اجتماعي و فرهنگي را جدا از حوزه علوم طبيعي دانسته و روش‌هاي مطالعه علوم اجتماعي را بر مبناي جامعه‌شناسي تفهمي يا درک کنشگران و رجوع به ذهنيات آنان مورد مطالعه قرار دهد. دغدغه اصلي وبر، عينيت يافتن عقلانيت در جامعه بشري و تحليل جامعه‌شناسانه اجتماع و تمدن از منظر عقلانيت است. وبر با يک ديد تاريخي سعي مي‌کند ماهيت حيات اجتماعي مدرن را تجزيه و تحليل کند و در اين راستا بر آن باور است که نوعي عقلايي شدن به معناي همان عقلانيت ابزاري در طول تاريخ بخصوص در عصر مدرن، حرکت جامعه بشري را متأثر کرده و بخصوص در غرب عقلانيت ابزاري توانسته است در قالب نهادهايي مثل دولت مدرن (در چارچوب بوروکراسي)، اقتصاد سرمايه داري و در شکل گيري حقوق جديد به وجود آيد. در اين کتاب، موضوع اصلي بحث‌هاي وبر در خصوص دين، قدرت و جامعه اين است که در مذهب نيز با زدودن حالت‌هاي غيرقابل توجيه و فهم انساني از دين، عقلانيت حاکم مي‌شود. از نگاه وبر، جهان نوين خدايانش را رها کرده و همه چيز را عقلايي، تابع محاسبه و پيش‌بيني‌پذير ساخته است. او مي‌کوشيد تا نشان دهد که چگونه پيامبران با جاذبه‌هاي فرهمندانه‌شان توانستند قدرت‌هاي کاهنان را که مبتني بر سنت بودند از اعتبار بيندازند و چگونه با پيدايش دين مبتني بر کتاب، فراگرد عقلائي و نظامدار شدن پهنه ديني آغاز شد و در اخلاق پروتستاني به اوج خود رسيد.