درباره‌ي زيبايي زنان يک متن کلاسيک رنسانسي است که به طور کلي به مفهوم زيبايي مي‌پردازد و به طور خاص به زيبايي زنان در نظر نويسنده‌ي رساله که اديب و فيلسوفي نوافلاطوني است زيبايي زنان يکي از برجسته‌ترين مصاديق زيبايي به شمار مي‌آ‌يد او برخلاف نگاه مردسالار و زن ستيز حاکم بر زمانه‌اش به بحث از برابري مردان و زنان مي‌پردازد و زن را از بزرگترين مظاهر زيبايي الاهي مي‌داند. اين رساله دربردارنده‌ي دو گفت‌وگو ميان يک نجيب‌زاده‌ي جوان و چهار زن است و به بحث درباره‌ي زيبايي تعادل، وقار و رفتار زنان مي‌پردازد. درباره‌ي زيبايي زنان يکي از منابع اصلي براي فهم زيبايي‌شناسي و فرهنگ ايتاليا در عصر رنسانس است.