چشم پاينده مجموعه‌اي از جستارهاي جولين بارنز در باب نقاشي‌هاي مورد علاقه وي است. بارنز از چشم يك رمان‌نويس به اين نقاشي‌ها نگريسته است. از ديرباز نسبت ادبيات و نقاشي را به رابطه ميان دو خواهر تشبيه كرده‌اند. بسياري از نويسندگان برجسته در آثارشان به توصيف آثار تجسمي در قالب كلمات پرداخته‌اند. نويسنده در اين كتاب به جاي توصيف نقاشي‌ها در يك اثر داستاني، از فرم جستار استفاده كرده است. او در اين جستارها به چهره‌هاي نقاشي‌شده در آثار نقاشان برجسته‌اي نظير كوربه، مانه، دگا و ديگران مي‌پردازد و شخصيت‌هاي ادبي را در پس اين چهره‌ها مي‌يابد. جستارهاي بارنز در زمينه آثار نقاشان برجسته قرن نوزدهم و قرن بيستم را مي‌توان تصاوير مكتوبي از آثار برجسته تاريخ هنر دانست. او در تفسير اين آثار به تضادها و تشابه‌ها، دراماتيزه كردن وقايع تاريخي، توجه به امور روزمره، آدم‌ها و اشيا و مناسبات بينافردي مي‌پردازد. اين كتاب جنبه تخصصي ندارد و مطالعه آن به علاقه‌مندان ادبيات نيز توصيه مي‌شود.