اگر کسی را که می‌میرد عمیقا دوست داشته باشیم، می‌توانیم باز هم او را نگه داریم. باید از خانه شخص مرده مواظبت کنیم، با سروصدا در آن راه برویم، درها را باز کنیم، بلند حرف بزنیم، بخندیم... در این حالت چراغ به چیزی شک نمی‌کند، از مرگ باخبر نمی‌شود و در فانوس خود خفته می‌‌ماند. روح در کنار قلب خاموش‌شده کز می‌کند تا زمانی که قلب سرد می‌شود. به این ترتیب، او هم یخ می‌زند و سرانجام تسلیم می‌شود.
