اسم خیلی چیزها و کسها را میشود روی خیابانها دید، درست مثل تهران. برعکس فیلمهای آمریکایی که آدرس خانهها در نیویورک یا لندن یکی دو تا عدد است و بس. مثلاً خیابان فلان برادوی پلاک صد. من ترجیح میدهم اسم آدم ها و پرندهها و گلها و این چیزها را روی محله و کوچه و خیابان بگذارند. حتی اگر هر چند سال یک نفر بیاید روی کار و اسمها را عوض کند.
