وقتي از هرمنوتيک خود صحبت مي‌کنم،‌ منظورم نوع بدي از علوم انساني نيست که در تضاد با نوع خوب باشد. [بلکه] منظورم اين است که پروژه‌ي هرمنوتيک خودْ چارچوب تاريخي همه‌ي علوم انساني بوده است. مثلاً در فلسفه‌ي يونان چرا فلاسفه طي قرون متمادي به مردم که بسيار دل‌مشغولِ قواعد زندگي و شيوه‌ي زندگي‌کردن بودند مي‌گفتند چگونه رفتار کنند و چرا هرگز تصور نمي‌کردند که مردم به چيزي نظير علوم انساني نياز دارند؟ به اعتقاد من اين تصور با مسيحيت آغاز شد، آن هنگام که نه‌تنها کتاب مقدس بلکه خود نيز به موضوعي براي تأويل بدل شد." "[...] مسئله‌ي ما اکنون اين است که کشف کنيم اين خود چيزي غير از هم‌بسته‌ي تاريخيِ تکنولوژي‌هاي برساخته طي تاريخ‌مان نيست."