خاطرات به دنيامان بازمي‌گردند. از آنها گريزي نيست. اما گاهي فراموشي مثل يك موهبت سر بر مي‌آورد و خاطرات را به پس مي‌راند تا دوباره از ناكجا و ناگهان به صحنه بيايند. اين جدال ابدي خاطرات و فراموشي، دستمايه‌ي داستان‌هايي است كه در كنار هم «جغرافياي اموات» را شكل داده‌اند. البته كه در اين جغرافيا پاي چيزهاي ديگر هم به ميان مي‌آيد. مثلا عشق‌هايي كه بوده‌اند و ديگر نيستند، مثلا تنهايي كه همزاد آدمي است...