ولي من تنها هستم. وطني ندارم. و اكنون همسرم نيز مرا از خويش رانده است. مرا به يغما بردند. از سرزميني در آن سوي آب‌ها به اينجا آوردند. نه مادر دارم، نه برادري، و نه خويشاوندي، تا در اين مصيبت، پناهي باشند براي آغوش بي‌پناه من. به اين سبب از شما درخواست مي‌كنم اگر راهي براي انتقام از جيسون به خاطر توهينش يافتم، سكوت كنيد... اوريپيد بر خلاف ديگر نويسندگان يونان نوعي واقع‌گرايي را در نمايش‌نامه‌هايش وارد كرد. به اين معنا كه قهرمان تراژدي الزاما نمي‌ميرد يا حتي به سرنوشتي فجيع آن‌چنان كه ما انتظار داريم دچار نمي‌شود. او نگاهي تيره و تلخ به جهان هستي دارد و قهرمان او آينه انسان واقعي پيرامون است. طرح جسورانه مسائل اخلاقي در آثار اوريپيد از جنبه‌هاي مهمي است كه سبب انگيزش دشمان بسياري عليه او شده است. او جهان را تلخ مي‌بيند و هيچ الزامي براي نجات يا بساماني اين جهان قائل نيست. مده‌آ در پياده كردن نقشه شوم خود موفق مي‌شود و در نهايت با دست‌يابي به پيروزي عليه دشمنش (شوهر و عروس و پدر عروس)، شهر را ترك مي‌كند...