تحليل گفتمان انتقادي، شاخه‌ي علمي ميان‌رشته‌اي در علم زبان‌شناسي مي‌باشد، كه نقش زبان را در جامعه و سياست مطالعه مي‌كند. تحليل گفتمان انتقادي، زبان را به مثابه علمي اجتماعي در رابطه با ايدئولوژي، قدرت، تاريخ و جامعه، در سطح متن بررسي مي‌كند. خاستگاه تحليل گفتمان انتقادي را مي‌توان در نظريه‌هاي ميشل فوكو جستجو كرد. فردي كه در قامت تحليل‌گر گفتمان انتقادي ظاهر مي‌شود و به تحليل گفتمان‌ها مي‌پردازد، مي‌بايست در سطح جهاني عمل نمايد و فراتر از ايدئولوژي، سلطه، قدرت و سياست باشد تا توانايي تحليل را دارا باشد. وظيفه تحليل‌گر گفتمان انتقادي برملا كردن شكل ظاهر متون زباني است و آن‌چه را كه در پشت واژه‌ها، جمله‌ها، متن زباني، (متون مطبوعات و متون زباني، در ساير رسانه‌ها) از ديد افراد مخفي مانده‌است، براي آنان آشكار نمايد و آن‌چه طبيعي معرفي شده، طبيعي‌زدائي نمايد. نورمن فركلاف (متولد 1941) زبان‌شناس و پژوهشگر بريتانيايي مي‌باشد. او استاد بازنشسته دانشگاه لنكستر است و از بنيان‌گذاران تحليل گفتمان انتقادي به شمار مي‌رود. وي اولين اثرش را تحت عنوان ”زبان و قدرت” (1989) در همين زمينه به رشته تحرير درآورد.