كتاب حاضر به بحث‌هاي مربوط به رشته انسان‌شناسي توسعه و انسان‌شناسي در توسعه اشاره دارد. در اين كتاب مي‌خوانيم. انسان‌شناسي نه تنها در فرموله كردن سياست‌ها و عملكردهاي جديد كه به مسائلي همچون قدرت، فقر و نابرابري را بجاي رشد اقتصادي و مدرنيزاسيون نقش دارد، بلكه سعي دارد ديدگاه غني، پيرامون ارتباط ميان روابط اجتماعي و تغيير اقتصادي ارائه دهد. پرسش‌هايي كه انسان‌شناسي راجع به دسترسي، كنترل و اثرات مي‌پرسند، بر كار توسعه آگاهانه وتمركز بيشتر بر مسائلي چون قدرت،‌دسترسي نابرابر و نابرابري تاثير داشه‌است.