قصه‌ي برن و لوتين عنصري اساسي در سير تکامل سيلماريليون بود، اسطوره‌ها و افسانه‌هاي دورانِ اولِ جهاني که جي. آر. آر. تالکين آن‌ها را خلق کرد. تالکين اين قصه را يک سال پس از بازگشت از فرانسه و نبرد سُم در انتهاي سال 1916 نوشت. جنبه‌ي اساسي و بدون تغيير اين داستان، تقديري است که بر عشق اين دو سايه افکنده: زيرا برن انساني است فاني اما لوتين الفي ناميرا. پدرِ دختر که يک فرمانرواي بزرگ الفي و شديدا مخالف برن است، براي کسب امکان ازدواج با لوتين، مأموريتي غيرممکن را بر پسر تحميل مي‌کند، و اين خواسته به تلاش عالي و قهرمانانه‌اي منجر مي‌شود که برن و لوتين در کنار يکديگر براي دستبردزدن به بزرگ‌ترينِ جمله باشندگانِ اهريمني، ملکور، که او را مورگوت و خصم سياه مي‌نامند، و ربودن يک سيلماريل، دست به آن زدند. کريستوفر تالکين در اين کتاب تلاش کرده است که حکايت برن و لوتين را که در آثاري مبسوط ريشه دوانده بود استخراج کند، اما اين حکايت خود نيز درحال تغيير بود و با گسترش آن پيوندهايي تازه با تاريخي بزرگ‌تر مي‌يافت؛ براي نشان‌دادن بخشي از روند تکامل اين قصه‌ي بزرگ سرزمين ميانه در طول ساليان، او اين حکايت را از زبان پدر خود و با ارائه‌ي شکل نخست داستان نقل کرده و سپس گزيده‌هايي منثور و منظوم را از متون متأخر ذکر کرده است تا تغييرات روايي آن‌ها را نشان دهد. اين روايات که براي نخستين بار يک‌جا ارائه شده‌اند، جوانبي از داستان هم در رخدادها و هم در بي‌واسطگي روايي‌اش را که پس از آن از دست رفته‌اند، آشکار خواهند ساخت.