معناي زندگي كردن همراه با درد كشيدن در لحظات حساس زندگي است كه نمود مي‌يابد. لحظاتي كه شايد در ظاهر، انسان به اوج نيستي مي‌رسد، اما با باز شدن روزنه كوچكي از اميد، زندگي‌اش دگرگون مي‌گردد. گويا درد و رنج لازمه زيستن است، چرا كه اگر قرار باشد انسان هميشه در خوشي و راحتي باشد، شاد بودن ديگر برايش جذابيتي ندارد. همين‌طور اگر قرار باشد هميشه با غم و غصه زندگي را سپري كند، ديگر تلاش و تكاپو برايش جايي نخواهد داشت.