در مواجهه با کتاب «اسب سياه» شايد اين سؤال پيش بيايد که چرا نويسندگان، چنين عنواني را براي اين کتاب انتخاب کرده‌اند و منظورشان از اسب سياه چيست؟ منظور از اسب سياه، اسبي است که در مسابقه، از نظر همه، بازنده به نظر مي‌رسد اما دربرابر حيرتِ همگان از اسب‌هاي ديگر پيشي مي‌گيرد و مسابقه را مي‌برد. تاد رز و اُگي اُگاس در مقدم? کتاب «اسب سياه» دربار? وجه تسمي? اين اصطلاح توضيح مي‌دهند که اصطلاح «اسب سياه» بعد از انتشار کتاب «دوک جوان» بنجامين ديزرائيلي، سياستمدار و داستان‌نويس بريتانيايي، وارد فرهنگ عمومي و سرِ زبان‌ها افتاد. قهرمان اين رمان، که اولين بار در سال 1831 منتشر شده، روي يک اسب، شرطي کلان مي‌بندد اما يک اسب سياه، که هيچ‌کس روي بُردش حساب نکرده است، از هم? اسبها جلو مي‌زند و برنده مي‌شود و بدين‌ترتيب قهرمان رمان «دوک جوان»، بازند? شرط‌بندي مي‌شود. کتاب «اسب سياه» کتابي متفاوت در ميان کتاب‌هاي رايج در حوز? موفقيت است؛ کتابي متفاوت که از تفاوت سخن مي‌گويد. اين کتاب، چنانکه در مقدم? پيام بهرام‌پور بر ترجم? فارسي آن اشاره شده، «راهي است ويژه برخلاف اغلب کتاب‌ها و توصيه‌هاي رايج موفقيت که به ما مي‌آموزد آن هنگام که در ميان اسب‌هاي ديگر شانس موفقيت نداريم، بدرخشيم و به کاميابي برسيم؛ همان زماني که از نظر ديگران بازنده هستيم.» کتاب «اسب سياه» با ما از اهميت فرديت در دستيابي به موفقيت و کاميابي سخن مي‌گويد. اين کتاب مي‌گويد که هرکس براساس فرديت خودش به‌شيوه‌اي مي‌تواند به موفقيت برسد که با شيوه‌هاي اشخاص ديگر متفاوت است. با خواندن کتاب «اسب سياه» درمي‌يابيم که در عصر امروز که فرديت اهميتي ويژه يافته است، به تعداد هر فرد، روشي براي موفقيت وجود دارد و از همين رو نمي‌توان و نبايد صرفاً به الگوهاي استاندارد و همگاني که براي دستيابي به موفقيت توصيه مي‌شوند چشم داشت.