اينويي‌ها تا دهه 1960 زبان نوشتار نداشتند. هنگامي که مجموعه‌اي استاندارد از علائم نوشتاري براي آموزش و پرورش به اينويي‌هاي گرينلند، کانادا و آلاسکا ارائه شد، بسياري از مردم همچنان به زبان‌هاي مادري خود صحبت مي‌کردند. تمام اين زبان‌ها زيرگروه و از خانواد? زبان اسکيمويي ـ آلوت هستند. اولين و کامل‌ترين مجموعه داستان‌هاي اينويي در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم توسط کنور راسموسن، هنري رينک و فرانس بواس گردآوري شد. آنها تصميم داشتند تا پيش از آنکه روايان و داستان‌سرايان چشم از دنيا فرو نبستند، داستان‌هاي آنان را منتشر کنند. راسموسن و رينک بسياري از اسطوره‌ها را در طي سفرهايي به گرينلند و کانادا به ثبت رساندند. داستان‌هاي شرق کانادا را نيز بواس بر عهده گرفت. امروزه آثار منتشرشد? اين سه تن، منبع اصلي داستان‌هاي اينويي است. اما داستان‌هايي که در اين کتاب روايت مي‌شوند، تا حد ممکن نزديک به زبان اصلي آن است و قضاوت دربار? معناي آن بسيار مشکل است؛ زيرا اين داستان‌ها در چارچوبي از فرهنگ بسيار متفاوتي خلق شده است. با اين حال مانند ديگر افسانه‌ها در سراسر جهان، در اين داستان‌ها نيز سحر و جادو نقش مهمي داشته و در آن ماجراجويان به قهرمانان بزرگ تبديل مي‌شوند. افسانه‌هاي آورده‌شده در اين کتاب به طور تقريبي، منتخبي از منابع جغرافيايي اينويي‌هاي گرينلند، کانادا و آلاسکا است. داستان «زني که خرسي ...» از روايت‌هاي کهن منطق? غرب گرينلند است. اين داستان روايتي از عشق، خشم و انتقام است و در آن تول? خرس قطبي کوچکي خصوصيات برتر انساني را دارا مي‌شود. داستان منتخب از غرب گرينلند با عنوان «ازدواج دختري با جن کوتوله» دربار? ازدواج کوتوله‌اي با يک دختر محلي است. کوتوله‌ها شخصيت‌هاي اساطيري با ظاهري انسان‌مانند در داستان‌هاي اينويي هستند. آنها تمام ويژگي‌هاي انسان‌ها به جز قد را دارا هستند. آنها به‌ندرت ديده مي‌شوند اما شَمَن‌ها مي‌توانند هميشه آنها را ببينند.