الجزيره، 1956. فرنان ايوتن، وقتي بمبي را در محل كارش ـ يك كارخانه ـ كار مي‌گذارد، سي سال بيشتر ندارد. اين كارگر طرفدار استقلال الجزاير، محوطه‌اي متروك و دور از كارگاه‌ها را براي اين عمل نمادين در نظر گرفته است: مي‌خواهد روح و ذهن آدم‌ها را به حركت و تفكر وا دارد، نه جسم‌شان را. قبل از اين‌كه بمب منفجر شود، دستگيرش مي‌كنند. او نه كسي را كشته و نه مجروح كرده. تنها به خاطر نيت خرابكارانه‌اي كه داشته مجرم است. منتها به اشد مجازات محكوم مي‌شود.