وقتي او را ديدم، كنار نرده پر نقش و نگاري نشسته بودم كه كافه را از سالن بيليارد جدا مي‌كند، نتوانستم بلافاصله خطوط چهر‌ه‌اش را تشخيص بدهم. بيرون، نور خورشيد به حدي شديد است كه آدم هنگام وارد شدن به كافه چشمش سياهي مي‌رود. لكه روشن كيف دستي طلايي رنگش، بازوهاي برهنه و صورتش كه از سايه بيرون آمده است؛ نبايد بيشتر از بيست سال داشته باشد...