حالا تو براي من بيشتر از يك خاطره، شبيه خود وليعصر هستي! يك خيابان صبور با انگشتان كشيده غمين. خياباني كه پاريس را با تمام سنگفرش‌هايش پهن آن كرده بوديم و بر كمر شب قدم مي‌زديم. شبيه حضور عظيم يك قدم، شبيه باران خورده‌ترين نقطه خيابان، شبيه خود تهران...