مریخی

گفتم: «فاضل اسپانیولی وقتی می‌خواست سوار قطار بشود و از ماکوندو به روستای زادگاهش در اسپانیا برود، بازرسان قطار می‌خواستند سه صندوق دست نوشته‌هایش را به واگن کالا ببرند. او سر فحش را به جانشان کشید و سرانجام موفق شد صندوق‌های دست نوشته‌هایش را با خودش به واگن مسافری ببرد. آخرین جمله‌اش قبل از حرکت قطار و پیش از آن‌که در روستای زادگاهش ناامید شود، این بود: «روز که قرار بشود بشری در کوپه درجه یک سفر کند، ادبیات در واگن کالا، دخل دنیا آمده است.»پروانه گفت: «دنیای بدون ادبیات قبرستان است.»گفتم: «کتاب کالاست، اما منظور مارکز جدایی انسان و ادبیات است. این جدایی اگر روزی سر بگیرد دخل آدم را می‌آورد. در آن روز دیگر غریزه عشق حریف غریزه مرگ نمی‌شود و دنیا قبرستان خواهد شد.»