ايلف و پتروف را در تاريخ ادبيات روسيه بايد يک نويسنده به شمار آورد، زيرا آن‌ها شهرت ادبي خود را مديون آثاري هستند که دونفري و با همين امضا نوشته‌اند. پس از گذشت نود سال از انتشار دوازده صندلي در شوروي، اين کتاب هنوز از پرخواننده‌ترين آثار طنز ادبيات روسيه است و قهرمان اصلي اين رمان، آستاپ بِندِر، نيز از محبوب‌ترين قهرمانان ادبي روسيه است. مجسمه‌‌ي او در بسياري از شهرهاي اين کشور خودنمايي مي‌کند و تکه‌کلام‌هايش به ضرب‌المثل بدل شده‌اند. در کوچه و خيابان عباراتي از قبيل "به قول بندر…" و "اگر بندر اين‌جا بود…" فراوان به گوش مي‌رسد. دوازده صندلي (1928) با واكنش بسيار سرد مقامات شوروي روبه‌رو ‏شد‏‏‏، هرچند برخي از چهره‌هاي سرشناس، مانند ماياكوفسكي‏ آن را ستودند. اين رمان در قالبي طنزآميز‏ تصويري از اتحاد جماهير شوروي در سال‌هاي نخستين شكل‌گيري‌اش ارائه مي‌دهد و كاغذبازي‌هاي بي معنا و زيان‌آور، شعارها و تبليغات خشك‌انديشانه و ابلهانه و در يك كلام ستروني انديشه در اين دوران را به باد انتقاد مي‌گيرد.