زندگي كوتاه كاترين منسفيلد مملو از ناكامي، سرخوردگي و درد و رنج و بيماري بود، اما او وجود خود را يكسره وقف داستان‌نويسي كرد. داستان‌هاي او بازتاب حال و هواي امپرسيونيستي زمانه‌اش هستند. او در اين داستان‌ها فضا را با رنگ‌هايي لطيف بر كاغذ ترسيم مي‌كند، آن‌گاه احساس را چون قطره‌هاي رنگ بر آن مي‌پاشد و به اين ترتيب داستاني مي‌آفريند كه با ظرافت تمام از دل روزمرگي‌ها بيرون كشيده شده، داستاني از بهشتي گمشده به نام «زندگي».