کتاب گفت‌وگو با غريبه‌ها به ما نشان مي‌دهد که در دنياي امروز ناچار به تعامل با غريبه‌ها هستيم. اما براي جلوگيري از قضاوت‌ها و تصميمات اشتباه، بايد در برخي از پيش‌فرض‌هاي خود تجديدنظر کنيم. درک موقعيتي که فرد غريبه در آن قرار دارد، ضروري است. بايد با آن‌ها صحبت کنيم و بدانيم که تنها با نگاه‌کردن نمي‌توانيم به دنياي دروني آن‌ها پي ببريم. آشنايي با زبان بدن و حالت‌هاي چهره نيز کافي نيست و نمي‌توان براساس آن‌ها درباره‌ي راست‌گويي يا دروغ‌گويي افراد قضاوت کرد. در جوامعي که مردم نمي‌دانند چگونه با غريبه‌ها ارتباط برقرار کنند، شاهد پيامدهايي چون جنايت، قتل، سوءاستفاده و حتي جنگ خواهيم بود. مالکوم گلدول در اين کتاب به دو معما اشاره مي‌کند که پايه‌ي تحليل‌هايش است: «معماي اول: چرا زماني که غريبه‌اي به چشمانمان نگاه مي‌کند و دروغ مي‌گويد، متوجه نمي‌شويم؟ معماي دوم: چگونه گاهي اوقات ديدن يک غريبه بدتر از نديدنش است؟» اين کتاب را به همه‌ي کساني که با توهم شفافيت دست‌وپنجه نرم مي‌کنند، توصيه مي‌کنيم.