در اواخر دوران قاجار و آغاز دوران پهلوي، به ويژه تحت تاثير انقلاب مشروطه، جامعه‌اي آگاه‌تر پديد آمد و قلم به دستاني از توده مردم پا به عرصه نهادند. به اين ترتيب در زمينه ترانه‌هاي طنز به فكاهي، همزمان با اوج آهنگسازي، حركتي خودجوش آغاز شد. ترانه‌هايي كه در اين دوران ساخته شد، سلف پيش‌پرده‌ها بعدي بودند و به‌درستي مي‌توان گفت پيش‌پرده‌ها كه جامعه رنج‌ديده و غم‌گرفته آن روزگار را مجذوب خود كرد، نشئت گرفته از اين ترانه‌ها بودند. پيش‌پرده صداي جامعه رنج كشيده، آواي مردم پاكباخته كوچه و بازار بود و هراس دستگاه‌هاي امنيتي رژيم را از روشنگري هرچه بيش‌تر اكثريت مردم در پي‌داشت.