وقتي همه راه‌ها بن‌بست مي‌شوند، به تماشاي سنگ‌تراش مي‌نشينيم؛ سنگ‌تراشي كه شايد صدبار اميدوار به صخره مي‌كوبد و تنها تركي ريز عايدش مي‌شود؛ تركي كه مژده مي‌دهد ضربه صد و يكم كارساز خواهد شد و صخره را دو نيم خواهد كرد. من مي‌آموزم ضريه آخر نبود كه سنگ سخت را دو نيم كرد، بلكه ضربات پيوسته قبلي، راه را هموار كردند.