«قدم در راه نهادن» يکي از مسيرهاي شناخت است. زيرا براساسِ آموزه‌هاي عرفاني «خودْ راه بگويدت که چون بايد رفت». جان کاگ نيز اين شيوه را الگوي خود قرار داده و براي شناخت نيچه در مسيرهايي قرار گرفته که پيشتر اين فيلسوف بزرگ آن‌ها را درنورديده است. در اين سيروسلوک، گذشته از مرور و بازانديشي افکار و آثار نيچه و ديگر فلاسفه، کاگ نيز فرصتي مي‌يابد تا به گذشته و اکنون خود نقبي بزند، بنابراين پياده‌روي با نيچه هم فرازوفرود زندگي و انديشه‌ي او را مي‌نمايد و هم خواننده را وامي‌دارد تا هم‌چون نويسنده بر مسير خوديابي خود درنگي داشته باشد.