در سال 324 ميلادي كنستانتين امپراتور روم شد. بدين‌سان مسيحيت، پس از تقريبا سيصد سال جفا كشيدن، به موفقيتي شگفت‌انگيز دست يافت. مسيحيان كه ديگر نگران نابود شدن دينشان نبودند توجهشان معطوف به اين مسئله شد كه چگونه مشخص كنند چه باورهايي معرف مسيحي «حقيقي‌» اند. در پي نزاع ميان دو كشيش مقتدر يعني آريوس، كه تبليغ مي‌كرد عيسي، هر چند قداستي يگانه دارد، پايين مرتبه‌تر از خداست، و آتاناسيوس، كه مدعي بود عيسي خود خدا بوده است كه به صورت انسان تجسد يافته است، بحث بر سر درجه الوهيت عيسي از مشاجره‌اي تند و به خشونت و كشتار انجاميد. روبنستاين، با پژوهشي بسيار دقيق و باريك‌بينانه توانسته است توطئه‌هاي سياسي، شورش‌ها، و جنگ قدرتي را كه در يكي از سرنوشت‌سازترين برهه‌هاي تاريخ ـ برهه‌اي نظير روزگار خود ما ـ روي داده‌اند بازسازي كند. «روبنستاين يكي از مهم‌ترين مناقشه‌هاي ديني در سده‌هاي نخستين كليساي مسيحي را... به شكل مواجه‌اي مستقيم با افرادي واقعي درآورده است كه مانند داستاني مهيج و پرماجرا مي‌توان آن را خواند.»