دون بِنِدِتوي پير روي لبه‌‌‌‌‌ي ديوار کوتاه باغ زير سايه‌‌‌‌‌ي درخت سرو نشسته بود و مشغول خواندن کتاب دعايش بود. سايه‌‌‌‌‌ي درخت سرو روي اين ديوار کوتاه، که حکم نيمکت را براي او داشت، با سياهي عبايش ادغام شده بود. کمي عقب‌‌‌‌‌تر، بين بوته‌‌‌‌‌هاي رزماري و پرچين شمشادها، خواهرش، مارتا، پشت چرخ بافندگي نشسته بود. او ميل بافتني‌‌‌‌‌ها را هماهنگ با صداي پدال چرخ به چپ و راست حرکت مي‌‌‌‌‌داد و تاروپود قرمز و مشکي کاموا در هم مي‌‌‌‌‌تنيد. صداي توقف درشکه‌‌‌‌‌اي به گوش رسيد. خواهر کشيش، دست از کار کشيد و با تشويشي که در پس چهره‌‌‌‌‌اش نمايان بود به پايين تپه نگاه کرد. ارابه‌‌‌‌‌ي يک کشاورز بود که گاو نر آن را مي‌‌‌‌‌کشيد. نااميدانه بافتن را از سر گرفت.