بهره‌گيري عزيز نسين از عنصر فضاي شهري و ترسيم مدار‌فرهنگي پيرامون آن، ميز يك كارمند را به شاخصي براي مشاهده نابساماني‌هاي موجود در تركيه در حال‌گذار به مدرنيته تبديل مي‌كند. تصاوير و شخصيت‌پردازي واقع گرايانه، خواننده را از انتزاع مسموم و حاكم بر ادبيات دور مي‌سازد.