ژان کلود ميلنر و الن بديو سياره‌ي انقلاب را با يک سفينه ترک نکردند. و هيچ سنجه‌ي مشترکي ميان رهاکردن جهان بيني سياسي توسط ميلنر و تعقيب ادامه دار آن توسط بديو وجود ندارد. اين تبادل ابتدا و مهم‌تر از همه دعوت به خوانشي از «قرن انقلاب‌ها»ست، يا چنان‌که آنتوان ويت ناميدش، دعوت به خوانشي از «قرن کمونيسم». خوانشي دوصدايي که اجازه‌ي رد و پذيرش مواجهه‌اي ضد توتاليتر را به اندازه‌ي مواجهه‌اي پيگير [تماميت‌خواهي] به ما مي‌دهد که طبق آن، بعد از شکست چرخه‌ي انقلاب ها، دوره‌اي «ميانه» خواهد آمد که ممکن است در آن نگرشي رهايي بخش درباره‌ي تاريخ دوباره بنيان گذاشته اين کتاب در واقع راوي گفت‌وگويي با موضوع فلسفه و سياست در روزگار معاصر ميان دو متفکر است که موضوعات متنوعي را در ذيل خود شامل مي‌شود. سامي آل مهدي مترجم اين کتاب با اشاره به اين موضوع درباره موضوعات مطرح‌شده در اين اثر بيان کرد: با اين‌که مناقشاتي که در اين گفت‌وگو مطرح مي‌شوند فلسفي هم هستند، با اين ‌حال هسته‌ سخت‌شان سياسي است؛ علت آن نيز به طور عمده خوانش متفاوت اين دو متفکر از رخداد مه 68، مائوئيسم و به‌طور کلي، «سياست» است