مکبث يکي از چهار تراژدي بزرگ شکسپير است. روايتي‌ست از جنايت و مکافات که بر چهار ستون جادوگري، جنايت، ظهور ارواح خبيث و شکوه ادبي قرار دارد. شکسپير در اوج اوستادي خود، آن‌ها را به گونه‌اي تاثيرگذار، مهيج و به يادماندني در هم آميخته است. نمايشنامه مکبث، اگر در اوج آفرينش‌هاي هنري شکسپير قرار نداشته باشد، بي‌گمان از بزرگترين دستاوردهاي ادبي-تئاتري اوست. شکسپير اين نمايش را در حالي نوشت که سه اثر بزرگ ديگر خود، هملت، اوتللو، شاه‌لير و چندين اثر ديگر را به پايان رسانده بود و بي‌تريد در کمال استادي و شکوفايي ذهني قرار داشت و نياز تماشگر تئاتر را به خوبي ‌مي‌شناخت. به خوبي مي‌دانست چگونه اثري بيافريند که طيف گسترده‌ي تماشاگران دانشور و کم دانش را خوش آيد. نمايشنامه مکبث، داستان موازي ندارد و بازي يکسره گرد شخصيت نخست مي‌گذرد. داستان از شرح بلند‌پروازي‌هاي وي آغاز مي‌شود. توطئه و جنايات او براي رسيدن به هدفش نمايانده مي‌شود و سپس شرح نگون‌بختي او و همسرش مي‌آيد، و داستان نيرو گرفتن مخالفان براي بر‌اندازي‌اش.