این کتاب در واقع محصول تدریس مولف در موضوع علوم قرآنی برای دانشجویان دانشگاه قاهره است که در مدت کوتاهی پس از انتشار، توجه و اعتنای بسیاری از قرآن و منتقدان مسلمان و حتی پارهای از مستشرقان را به خود جلب کرد. ابوزید در این مهمترین و اساسیترین کتاب خود، کوشیده است مباحث رایج علوم قرآنی را از منظری تازه و با نگرش و ذهنیت امروزی ببیند. مراد از نگرش و ذهنیت امروزی تمامی ابزارها و روشها و علوم شناخته شدهی بشری است که امروز در اختیار داریم؛ بنابراین، کتاب حاضر از یک سو کتابی سنتی اشت، یعنی هم به موضوعی کهن در میراث اسلامی میپردازد و هم مواد و مصالح اصلی آن عمدتا متون و نظریات تدوینیافته در سنت گذشتهی ماست. از سوی دیگر اما، این کتاب را میتوان اثری نواندیشانه و جدید بهشمار آورد؛ بدین معنا که میکوشد با بهکارگیری نظریههای متنشناختی و روشهای متنپژوهی و زبانپژوهی، قرائتی تازه از علوم قرآن بهدست دهد. مهمترین نظریهی طرحشده در کتاب حاضر، پیوند متن و واقعیت است که ابوزید آن را بر هر متن ممتازی مانند شاهکارهای ادبی، از جمله قرآن، صادق میداند.
