شکوفایی زندگی بشری، منوط به تکوین و توسعه نهادهای دموکراتیکی است که از آن طریق بهترین شیوههای باهم زیستن فرا گرفته شوند. این نهادها، لزوما سازوکارها، سازهها و ساختمانهای عینی نیستند، بلکه اخلاقیات و ارزشهای یک جامعه را شامل میشوند. حال، به تعبیر بسیاری، ما ایرانیان در « بزنگاههای تاریخی» گوناگون، فرصتهای گرانقدری را برای تکوین و توسعه این نهادها به دست آوردهایم، منتهی به علل گوناگون این فرصتها دود شدند و به هوا رفتند. از این جهت، در این کتاب تلاش میشود تا طرح بحثی در تبیین آن علل با بازاندیشی در نقش نهادهای داخل ( در تقابل با نظریه توطئه) ارائه شود و از این طریق دریچهای برای بازخوانی برخی از مهمترین رخدادهای تاریخ معاصر ایران باز گردد.
