انسان امروز، ميان مرزهاي سرمايه‌داري و هر آنچه توليد مي‌كند اعم از كالا، هنر، سرگرمي، رسانه و... بيش از هميشه به حاشيه رانده شده ‌است، اما اين انسان تنها و انقياد يافته، گاهي تلاش مي‌كند با شكستن تصاوير و قاب‌هاي دنياي (مثلا) مدرن، مركزيت از دست رفته‌اش را باز يابد. مردي روي كاناپه حديث نفس انساني است كه مي‌كوشد تا بر دو گانه خويشتن حقيقي و خويشتن در حال مصرف شدن فايق آيد...