زندگي شايد، يك خيابان دراز است، كه هرروز زني با زنبيلي از آن مي‌گذرد. زندگي شايد ريسماني است، كه مردي با آن خود را از شاخه مي‌آويزد. زندگي شايد طفلي است كه از مدرسه برمي‌گردد؛ يا نگاه گيج رهگذري باشد، كه كلاه از سر برمي‌دارد، و به يك رهگذر ديگر با لبخندي بي‌معني مي‌گويد: صبح بخير.