واقعي پنداشتن سينما همان‌قدر نادرست است كه واقعي پنداشتن جهان. اين هر دو بازنمودند؛ چون تصويري در آينه يا شبحي بر صورت ماده. آن‌چه ما را به حقيقت نزديك مي‌كند توجه به عملكرد روحي است كه در پشت اين بازنمايي در حال آفرينش است.