يك اثر دراماتيك مربوط به هر دوره‌اي كه باشد واجد مجموعه‌اي از نشانه‌هاست. زبان اثر نظامي، مركب از نشانه‌هاي گوناگون است. سخن هر يك از شخصيت‌ها، نمودار حالت روحي وي و در عين حال نشانه سطح فرهنگي و اجتماعي اوست. لباس شخصيت‌ها در عين آن‌كه شيء است و نشانه، و اگر دقيق‌تر بگوييم واجد ساختاري از نشانه‌هاست كه گواه تعلق به مليت، موقعيت اجتماعي اقتصادي و همچنين خاستگاه انديشه، سن و سال و نيز تمايلات اعتقادي اوست. نشانه‌شناسي، امروز بر ميزان درك ما از يك اثر بسيار افزوده است.