" به حياط، چمن‌ها و پرچين سرسبز و شاداب دور حياط نگاهي انداخت. دلش مي‌خواست آن‌جا را با دل سير تماشا كند. دلش مي‌خواست به قضاوت زندگي‌اش بنشيند. به قضاوت عمري كه در آن خانه و سال‌هايي كه در آن كاروان گذرانده بود. از خودش مي‌پرسيد آيا يك نيمه‌ روز براي يك زندگي كافي است؟ مگر در يك چشم به هم زدن مي‌توان همه‌ي آنچه را كه از سر گذرانده بود، مجسم كند و به ياد آورد؟ روزي كسي گفته بود: همه‌ي زندگي‌ام را مي‌توانم در نيم ساعت برايت تعريف كنم. آيا به راستي مي‌شود يك زندگي را در نيم ساعت تعريف كرد؟ فقط در يك سريال تلويزيوني اين كار ممكن است."