مثل قارچ زاده نشدم بي‌پدر و مادر،اما مثل قارچ نمو كردم، هرجا نمي بود به خود كشيدم و شدم معلم روستا‌هاي آذربايجان ، پدرم مي‌گويد اگر ايران را بين ايرانيان قسمت كنند، از اين بيشتر سهم تو نمي‌شود. اين سخن صمد است، معلم كودكان، قصه نويس بچه‌ها، انساني كه غمخوار كودكان بببرهنه پا بود و دغدغه‌اش آموختن به آنها و بالنده‌تر كردنشان، صمد دير نپاييد. جوان بود كه ارس همان رودخانه‌اي كه به آن عشق مي‌ورزيد، جانش را ستاند و دغدغه‌هايش ماند براي بازماندگان. اما دريغا كه كسي همانند صمد بهرنگي نه آمد و نه شد.