آيا مي‌خوريم تا زنده بمانيم يا زنده هستيم تا بخوريم؟ آيا مي‌توانيم (و بايد) طوري سراغ خوردن برويم كه گويي دنياي ما به اين مسئله بستگي دارد؟ درك بهتر اصول تغذيه، اين‌كه مواد غذايي را بر چه اساسي انتخاب مي‌كنيم، پرورش مي‌دهيم، توزيع مي‌كنيم، مي‌خوريم، درباره‌ي‌ آن فكر مي‌كنيم،‌به‌حل بسياري از از عميق‌ترين چالش‌هاي جامعه كمك مي‌كند. در مقاله‌هاي اين كتاب اين نظريه ارائه مي‌شود كه غذا ـ و هنر‌هاي ملازم آن،‌يعني پرورش، آماده‌سازي و چشيدن ـ معنا و تعادل را به جامعه‌اي باز مي‌گرداند كه به دليل گرايش به «مصرف‌ براي مصرف» به بيراهه رفته است. نويسندگان اين پرسش را مطرح مي‌كنند كه چرا اصرار داريم غذا را بي اهميت جلوه بدهي،‌حال آن‌كه دنياي ماشيني ما هر لحظه بيش از پيش از باور بنيادين خود (كه همان ماشيني بودن است) فاصله مي‌گيرد. انسان به آن‌چه مي‌خورد زنده نيست، بلكه به آن‌چه جذب مي‌كند زنده است. آلكساندر روما