مسافريني که در قديم ازشيراز به سوي شمال شرقي مي‌رفتند بعد از عبور از رودخانه‌ي کور به يک تپه مرتفع مي‌رسيدند و قلعه اي بالاي آن تپه مي ديدند که ديوارهايش سنگي وداراي هشت برج بود وآن را به اسم قلعه استخر مي‌خواندند. آن قلعه ‎را‏ در قسمتي ازتپه ساخته بودند که از آنجا تا قله تپه مقداري فاصله بود وازاين جهت قلعه را درآنجا ساختند که آب باران و برف ازبالا وارد قلعه گردد وانبارهاي آب را پرکند. انتخاب آن تپه براي ساختن قلعه واينکه آب سکنه ازباران و برف تأمين شود اين فکر را به وجود مي‌آورد که شايد آن قلعه را اسماعيلي هاي باطني ساخته اند، اما مي‌دانيم که باطني‌ها در پيرامون شيراز قلعه نداشتند و اگر آن قلعه امروز وجود داشت باستان شناسان از روي اسلوب معماري قلعه مي‌فهميدند که درچه تاريخ ساخته شده، اما قلعه استخر را بعد ويران کردند تا اينکه پناهگاه سرکشان نباشد. محال بود مسافري از پاي تپه اي که قلعه استخر را بالاي آن ساخته بودند بگذرد وازديدن آن قلعه دچار حيرت نشود.