بابک مي‌دانست که چه رسالت سنگين و سرنوشت‌سازي را بر عهده گرفته است. مردم او را به رهبري خود انتخاب کرده بودند و انتظار داشتند که بابک نقش سرداري بزرگ در تاريخ ايران را بازي کند و در راه آزادي و استقلال اين سرزمين گام‌هاي بلندي بردارد… بعد از مرگ جاويدان، حالا او جانشين رهبر خرمدينان بود و وقت آن رسيده بود که آن‌ها را از اين رخوت و ترس تاريخي از اعراب مهاجم برهاند. بنابراين جاي ترديد و تأمل نبود. بايستي هرچه زودتر مقدمات يک جنبش و قيام ملي بزرگ را فراهم مي کرد.