شعر حافظ، بر خلاف سروده‌هاي شاعران ديگر يک‌سويه و يک‌رويه نيست، و در يک يا چند دايره‌ي محدود سير نمي‌کند. شعر حافظ، طيف بسيار گسترده‌اي است که عارف و عامي، ديندار و بددين و بي دين را دربرمي گيرد، و هر کس در هر مقام و منزلتي از فکر و دانش و ذوق که باشد، به فراخور احوال و تجربه‌هاي خود از آن بهره مي گيرد. شعر حافظ آينه‌اي است که هر کس خود را، و آرزوها و اميدها و غم‌ها و شادي هاي خود را در آن مي بيند، و از همين روست که تنها و تنها با ديوان اوست که از ديرباز مردمان پارسي زبان فال مي گيرند و حتي گاهي استخاره مي کنند.