شرح سودى بر ديوان حافظ، يكى از بهترين شروح و تفاسيرى است كه بر سروده‌هاى لسان‌الغيب حافظ، شاعر بزرگ ايرانى نگاشته شده است و اين قول بسيارى از حافظ‌شناسان و حافظ‌پژوهان است. محمد سودى بوسنوى كه اصل او از سرزمين بوسنى در اروپا و حوزه بالكان و امروز كشور مستقلّى است در روزگار خويش به سه زبان تركى و عربى و پارسى تسلط داشته و از روى ارادت و شيفتگى نسبت به كلام خواجه درصدد تأليف شرحى كامل بر ديوان وى برآمده است. سودى به‌جز شرح ديوان حافظ، شروحى هم بر مثنوى حضرت مولانا و گلستان و بوستان شيخ اجل سعدى شيرازى نگاشته و از آن‌جا كه استاد فقيد سعيد نفيسى با اين آثار آشنايى داشته‌اند و به‌ويژه ترجمه شرح سودى بر حافظ را از تركى به فارسى مفيد فايده مى‌دانسته‌اند، به‌هنگام گذراندن دوره دكترى ادبيات فارسى از سوى بانوى فاضله عصمت ستارزاده و آگاهى از احاطه ايشان به هر دو زبان مبدأ و مقصد، پيشنهاد ترجمه اين اثر را مى‌دهند و خانم ستارزاده نيز با تبحر كامل دست به ترجمه يازيده و اثرى در 4 جلد پديد مى‌آورند كه فارسى‌زبانان هرگز از آن بوى ترجمه احساس نكرده و مى‌پندارند كه گويا نثر فارسى آن، اثر طبع شارح است.