کتاب شب‌هاي روشن نوشته‌ي فئودور داستايفسکي است که نخستين بار در سال 1848 منتشر شد. عاشقانه‌اي دل‌نشين که از احساسات يک مرد جوان سخن مي‌گويد و بسياري اين کتاب را به نوعي برگرفته از زندگي داستايفسکي مي‌دانند. دو اقتباس سينمايي موفق از اين کتاب وجود دارد؛ لوکينو ويسکونتي کارگردان مطرح ايتاليايي در سال 1957 فيلمي با همين عنوان و با بازيگري مارچلو استروياني ساخت. نسخه‌ي ايراني آن نيز فيلمي به همين نام و به نويسندگي سعيد عقيقي و کارگرداني فرزاد موتمن است که مهدي احمدي و هانيه توسلي بازيگران نقش‌هاي اصلي آن هستند و يکي از بهترين فيلم‌هاي عاشقانه در سينماي ايران محسوب مي‌شود. خلاصه کتاب شب‌هاي روشن اين کتاب داستان مردي تنها را روايت مي‌کند که عادت به قدم زدن در شهر دارد و تاکنون نيز با زني رابطه نداشته است. او در يکي از پياده‌روي‌هاي شبانه خود به صورت اتفاقي زني به نام ناستنکا را در حالي که مشغول گريه کردن است، ملاقات مي‌کند. مرد ناخودآگاه به سمت او کشيده مي‌شود و بعد از مدتي آن دو با يکديگر قرار مي‌گذارند که شب بعد نيز همديگر را ببينند. گذشته‌ي اين دو نفر لحظه‌اي آنها را رها نمي‌کند و مسير داستان را به گونه‌اي ديگر پيش مي‌برد... درباره نويسنده فئودور داستايفسکي نويسنده مطرح و پرآوازه‌ي روسي بود که کتاب‌هايش به در سراسر جهان طرفداران خاص خود را دارد. داستايفسکي در آثارش اغلب به مباحثي همچون شک و ايمان، فلسفه، عشق، دين و اخلاق مي‌پردازد و بخش عمده‌ي شهرت او به رمان‌هاي ابله، برادران کاراموزوف و جنايت و مکافات برمي‌گردد. از ديگر آثار او مي‌توان به رمان‌هاي بيچارگان، مفتش اعظم، خاطرات خانه اموات، يک اتفاق مسخره، جوان خام، قمارباز، همزاد، ناشناس، آقاي پروخارچين، جن‌زدگان و زن صاحبخانه اشاره کرد. او در کتاب شب‌هاي روشن با روايتي سرراست و لطيف، رنج و احساس گناه زن و مرد را که ناشي از عشقي يک‌طرفه است، مورد واکاوي قرار مي‌دهد.