شاهنامه هم سند لياقت زبان فارسي است و هم گنجينه فرهنگ و معارف ايران تا عصر فردوسي. هر ايراني بايد شاهنامه را بخواند و لفظ و معني و قالب و محتواي آن را سرمشق و راهنماي كار خود قرار دهد. شاهنامه را بخواند و مكرر بخواند تا به عمق فرهنگ با ارج ايران تا پايان سده چهارم هجري به خوبي آگاهي پيدا كند و بداند كه بيهوده نيست سخن فردوسي را با سخن از آسمان به زمين آمده برابر و كار او را بالا بردن سخن و باز بر كرسي نشاندن آن دانسته‌اند. آري بيهوده سخن بدين درازي نشود...