تقريبا همه رسانه‌هاي جهان مدعي‌اند كه گزارش‌هاي خبري‌شان را به صورت مستقل، بي‌طرفانه، و محققانه توليد مي‌كنند. مدعي‌اند كه صرفا به گزارش و توصيف «واقعيت ‌عيني» مي‌پردازند و از هر گونه نتيجه‌گيري و قضاوت پرهيز مي‌كنند. از سوي ديگر، ادعا مي‌كنند كه رسانه‌هاي رقيب اين واقعيت‌ها را به نحو توطئه‌آميز تحريف كرده و به آن جهت مي‌دهند. آيا اين مدعا درست است؟ آيا رسانه مستقل و بي‌طرف وجود دارد؟ ظاهرا پاسخ اين پرسش‌ها منفي است. رسانه‌ها، حتي اگر (بر فرض محال) از صاحبانشان و از حكومت‌ها تاثير نپذيرند، از فرهنگ و نظرگاه مخاطبان‌شان تاثير مي‌پذيرند. پوشش خبري غالب در يك جامعه بر اساس اصل‌هاي زير عمل مي‌كند: «ماجرا از نظرگاه ما (و جامعه ما) چنين به نظر مي‌رسد؛ بنابراين، ماجرا چنين است.» «اين واقعيت‌ها باورها ما را تاييد مي‌كنند؛ بنابراين، اين‌ها مهم‌ترين واقعيت‌ها هستند.» «اين كشورها با ما دوست نيستند؛ بنابراين، اين كشورها شايسته انتقادند.» «اين گزارش‌ها بيشترين جذابيت يا هيجان را براي خوانندگان ما دارند؛ بنابراين، اين‌ها مهم‌ترين گزارش‌هاي خبري‌اند.» كساني كه خبرها را نقادانه دنبال مي‌كنند تك تك اين اصل‌ها را معكوس مي‌كنند. كتاب حاضر نحوه انجام اين كار را توضيح مي‌دهد و بنابراين تاثير سوگيري و تبليغات بر انديشيدن افراد را كاهش مي‌دهد.