جلال الدين محمد بلخي معروف به مولانا، مولوي و رومي، زاده ي 15 مهر 586 و درگذشته ي 4 دي 652 هجري شمسي، از مشهورترين و تأثيرگذارترين شاعران ايراني است.جلال الدين محمد بلخي در بلخ زاده شد. پدر او مولانا محمد بن حسين، خطيبي معروف به بهاءالدين ولد و سلطان العلما، از بزرگان صوفيه و مردي عارف بود و نسبت خرقه ي او به احمد غزالي مي رسيد. وي در عرفان و سلوک سابقه اي ديرين داشت و چون اهل بحث و جدال نبود و دانش و معرفت حقيقي را در سلوک باطني مي دانست نه در مباحثات و مناقشات کلامي و لفظي، پرچمداران کلام و جدال با او مخالفت مي کردند؛ از جمله فخرالدين رازي که استاد سلطان محمد خوارزمشاه بود و بيش از ديگران شاه را عليه او برانگيخت. سلطان العلما احتمالا در سال 610 قمري، همزمان با هجوم چنگيزخان از بلخ کوچ کرد و سوگند ياد کرد که تا محمد خوارزمشاه بر تخت نشسته، به شهر خويش بازنگردد. مولانا در نوزده سالگي با گوهر خاتون ازدواج کرد