همه ما در زندگي اهدافي داريم که مشتاقانه براي رسيدن به آنها تلاش مي کنيم اما هرچه زمان مي گذرد اشتياق و هيجان و تمرکز خود را نسبت به آن از دست مي دهيم هر يک از ما مي توانيم شجاعانه و آن طور که لياقت مان است براي حقوق خود و براي به دست آوردن قدرت تسلط بر خود مبارزه کنيم ما در قبال خودمان مسئوليم چون در غيراين صورت، شخص يا چيز ديگري بر ما تسلط پيدا خواهد کرد فکر مي کنيد بدون نظم و انضباط تا کجا مي توانيد پيش برويد موفقيت شما چقدر دوام خواهد داشت يا زياده روي در هر فضيلتي، پس از چه مدت آن را به رذيلت تبديل مي کند؟ درعين حال برخي از ما پس از دستيابي به موفقيت خود کنترلي لازم براي حفظ و پيشبرد آن را نداريم مشکل اينجاست که اغلب ما مهارت انضباط فردي را ناديده مي گيريم مهارتي که اهدافمان را تحقق مي بخشد و سرنوشت ما را مي سازد. حال مسئله اين است همواره يکسان بودن... يا رشد کردن؟